Israel voor 1948 was een gebied dat bekend stond als Palestina. Het was een gebied dat werd bewoond door zowel Joden als Arabieren en was onderdeel van het Ottomaanse Rijk tot het einde van de Eerste Wereldoorlog.
Ottomaanse Rijk
Tijdens de Ottomaanse periode was Palestina een relatief rustig gebied. Het was een landbouwgebied met kleine steden en dorpen. De Joodse gemeenschap in Palestina was klein en bestond voornamelijk uit religieuze pelgrims en enkele zionistische pioniers die landbouwkolonies stichtten.
De Arabische gemeenschap was de meerderheid en bestond uit verschillende etnische en religieuze groepen, waaronder moslims, christenen en druzen. De Arabieren waren over het algemeen loyaal aan het Ottomaanse Rijk en hadden weinig contact met de Joodse gemeenschap.
Balfour-verklaring
Tijdens de Eerste Wereldoorlog veroverden de Britten Palestina op de Ottomanen. In 1917 gaf de Britse regering de Balfour-verklaring uit, waarin zij steun uitsprak voor de oprichting van een Joods nationaal thuis in Palestina. Dit leidde tot toenemende spanningen tussen de Joodse en Arabische gemeenschappen in Palestina.
Brits Mandaat
Na de Eerste Wereldoorlog kreeg Groot-Brittannië het mandaat over Palestina van de Volkenbond. De Britten beloofden om zowel de Joodse als de Arabische gemeenschappen te beschermen en te ontwikkelen. Dit leidde echter tot toenemende spanningen tussen de twee gemeenschappen.
Arabisch-Joodse spanningen
De Arabische gemeenschap was tegen de oprichting van een Joods nationaal thuis in Palestina en begon zich te verzetten tegen de Joodse immigratie. Dit leidde tot gewelddadige confrontaties tussen de twee gemeenschappen, zoals de Arabische opstand van 1936-1939.
De Joodse gemeenschap richtte ondertussen haar eigen instituties op, zoals de Histadrut vakbond en de Haganah paramilitaire organisatie. Deze organisaties waren bedoeld om de Joodse gemeenschap te beschermen en te ontwikkelen.
Verdelingsplan van de VN
In 1947 stelde de Verenigde Naties een verdelingsplan voor Palestina voor, waarbij het gebied zou worden verdeeld in een Joodse en een Arabische staat. De Joodse gemeenschap accepteerde het plan, maar de Arabische gemeenschap verwierp het en begon een oorlog tegen de Joodse gemeenschap.
Onafhankelijkheidsverklaring van Israel
Op 14 mei 1948 riep de Joodse gemeenschap de onafhankelijkheid van Israel uit. Dit leidde tot een oorlog tussen Israel en de Arabische landen, die de onafhankelijkheid van Israel niet erkenden. De oorlog duurde tot 1949 en leidde tot de vlucht van honderdduizenden Palestijnse Arabieren en de vestiging van honderdduizenden Joodse immigranten.
Conclusie
Israel voor 1948 was een gebied dat bekend stond als Palestina en werd bewoond door zowel Joden als Arabieren. De Britse overheersing en de Balfour-verklaring leidden tot toenemende spanningen tussen de twee gemeenschappen. Het verdelingsplan van de VN en de onafhankelijkheidsverklaring van Israel leidden tot een oorlog tussen Israel en de Arabische landen, die tot op de dag van vandaag voortduurt.
