De relatie tussen Turkije en Israël is al jarenlang een complexe kwestie. Sinds de opkomst van Recep Tayyip Erdogan als leider van Turkije in 2003, is de relatie tussen de twee landen alleen maar ingewikkelder geworden. Erdogan heeft zich herhaaldelijk uitgesproken tegen Israël en zijn beleid ten opzichte van de Palestijnen. In dit artikel zullen we de geschiedenis van de relatie tussen Turkije en Israël onder Erdogan onderzoeken en de huidige stand van zaken bespreken.
De geschiedenis van de relatie tussen Turkije en Israël
De relatie tussen Turkije en Israël begon in de jaren 50 van de vorige eeuw, toen Turkije een van de eerste landen was die Israël erkende als een onafhankelijke staat. De twee landen hadden een sterke militaire en economische samenwerking, en Israël was een belangrijke leverancier van wapens en technologie aan Turkije.
De relatie tussen Turkije en Israël bereikte echter een dieptepunt in 2010, toen Israël een militaire operatie uitvoerde tegen een konvooi van schepen die hulpgoederen naar de Gazastrook brachten. Negen Turkse activisten werden gedood tijdens de operatie, wat leidde tot een ernstige diplomatieke crisis tussen de twee landen.
Sindsdien is de relatie tussen Turkije en Israël nooit meer hetzelfde geweest. Erdogan heeft zich herhaaldelijk uitgesproken tegen Israël en zijn beleid ten opzichte van de Palestijnen, en heeft de banden tussen Turkije en Israël geleidelijk afgebouwd.
Erdogan’s kritiek op Israël
Erdogan heeft zich herhaaldelijk uitgesproken tegen Israël en zijn beleid ten opzichte van de Palestijnen. Hij heeft Israël beschuldigd van het plegen van oorlogsmisdaden en het schenden van de mensenrechten van de Palestijnen. Hij heeft ook kritiek geuit op de Amerikaanse steun voor Israël en heeft opgeroepen tot een einde aan de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden.
Erdogan heeft ook de Israëlische premier Benjamin Netanyahu persoonlijk aangevallen. In 2018 noemde hij Netanyahu een “terrorist” en een “bezetter”, en beschuldigde hij hem van het plegen van “staatsterrorisme”.
De impact van Erdogan’s kritiek op de relatie tussen Turkije en Israël
Erdogan’s kritiek op Israël heeft de relatie tussen Turkije en Israël aanzienlijk beïnvloed. De twee landen hebben hun diplomatieke betrekkingen verbroken en hebben hun economische en militaire samenwerking afgebouwd. Turkije heeft ook de banden met de Palestijnse Autoriteit versterkt en heeft zich ingezet voor de erkenning van Palestina als een onafhankelijke staat.
Israël heeft op zijn beurt kritiek geuit op Erdogan en heeft hem beschuldigd van het steunen van terroristische groeperingen in de regio. Israël heeft ook de banden met andere landen in de regio versterkt, zoals Saudi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, die ook kritisch zijn over Erdogan en zijn beleid.
De toekomst van de relatie tussen Turkije en Israël
De toekomst van de relatie tussen Turkije en Israël blijft onzeker. Erdogan heeft herhaaldelijk opgeroepen tot een einde aan de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden en heeft de banden met de Palestijnse Autoriteit versterkt. Israël heeft echter geen tekenen gegeven dat het bereid is om concessies te doen op dit gebied.
Er zijn echter enkele tekenen van hoop. In 2016 hebben Turkije en Israël een overeenkomst gesloten om hun diplomatieke betrekkingen te herstellen en hun economische en militaire samenwerking te hervatten. Hoewel deze overeenkomst niet heeft geleid tot een volledige normalisatie van de relatie tussen de twee landen, is het een stap in de goede richting.
Conclusie
De relatie tussen Turkije en Israël is al jarenlang een complexe kwestie. Sinds de opkomst van Erdogan als leider van Turkije in 2003, is de relatie tussen de twee landen alleen maar ingewikkelder geworden. Erdogan heeft zich herhaaldelijk uitgesproken tegen Israël en zijn beleid ten opzichte van de Palestijnen, wat heeft geleid tot een ernstige diplomatieke crisis tussen de twee landen.
Hoewel er enkele tekenen van hoop zijn, blijft de toekomst van de relatie tussen Turkije en Israël onzeker. Het is duidelijk dat er meer inspanningen nodig zijn om de relatie tussen de twee landen te normaliseren en om een einde te maken aan het conflict tussen Israël en de Palestijnen.
